هر چه دریا بود به آسمان پیوست
هر چه رود بود
هر چه شبنم ، هرچه آب بود
افسوس ... آسمان دیگر نمی گرید
مظلومانه از دردِ بسیار ، مُرد
در سوگش ... آه
هر چه اشک ریختم ، بخار شد
بر ساحل این کویر نیلگون
در حسرت آن ابرهایی که باد بُرد
من نیز عاقبت روزی،
از تشنگی خواهم مُرد